HANCIDAN YOLCUYA Belli, çok uzak yerlerden gelmiþsin, Kuþ tüyünden yok ama, sereyim sana bir yatak. Gecenin karanlýðý hüzünle inerken perde perde, Ýstesem de geremem çünkü yok ki hiç perde.
Ben de ayrýyým baba ocaðýndan,ana kucaðýndan, Yakar kardeþ hasreti,memleket tüter burnumda. Neler gördün,kimleri koydun ardýndan,anlat hele, Sonra da sen dinle,hangimiz daha dertli,gör hele.
Bir töre ki mahkum etti beni gurbete, Esaret ne zaman baþladý ,unttum,ne zaman biter, meçhul. Yok yok beni teselli edecek artýk hiç bir þey yok, Uzun zaman oldu anladým,çare deðil þiþedeki de.
Oldu arkadaþ bana karanlýk geceler, yanýk türküler, Gurbetliðin sýrrýný,yavaþ yavaþ geceler gizler. Aldým haber,sýladakiler de tek tek gitmiþler, Sen de var git Niðde’den,geç Bor’a doðru.
Döktüðüm göz yaþlarý,sararttý bendeki resmi, Bahçeme bahar hiç gelmez,güller hiç açmaz. Gözümde yaþ kurudu,nicedir akmaz. Söyletme,gir þu yataða gayri, ðir yavaþ yavaþ.
Sen söylemezsen de ben anlarým, yaran derinde, Yýllar var ki hiç söylenmedi sýrlarým benim de. Hesap sorma,gördüm seninle yýllarýn hesabýný ben de, Bana da bir çare bul,bul yavaþ yavaþ.
remzihan Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.