Trencinin Torunu
Bu raylarda geçti hep, çocukluðum büsbütün,
Ýpte cambaz misali, yürür koþardým her gün.
Çýkýnda peynir ekmek, önümde üç, beþ koyun,
Küçük çaplý çobanlýk, belki biraz da oyun,
Dedem demiryolcuydu, trenciydi lakabý,
Öyle tanýrlardý hep, eþi dostu ahbabý.
Ben de onun torunu, belki ilgim ondandý,
Raydan raya atlamak, ayrý bir heyecandý.
O günlerde buralar tenha, yarý ýssýzdý,
Uçan kýrlangýçlarýn, seyrine doyulmazdý.
Kimi gün yol keserdim, önlerine atlayýp,
Nasýl da olurlardý, bir anda gözden kayýp.
Görüyorum ki her þey, deðiþmiþ görmeyeli,
Yalnýzca raylar kalmýþ, ayný yerde döþeli.
Kimse görmez baksa da, bir ben görürüm onu,
Hala raylarda oynar, Trencinin Torunu.
8 Kasým 2008 – Cumartesi / Ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.