geceydi, küf tutmuþ ceylan sekiþli köprü ayaklarýný
aklým fikrim yaylým pusu
bir orman sapsam, sapsam deliçaðýmdan içeri
yanar ciðerimde
daraðacý kesilen köknar hüznü
serbest kürsüde bozut, gazete hurþitleri
bir cebinde hacivat bir cebinde karagöz
erkenden yürür köþebaþlarýný
bundandýr ölümbilimcilerin güneþe yolculuðu
her vuruluþta gökyüzüne benzer gülüþleri
göçmen kuþlardýr
bilirler dünyanýn bütün renklerini
içtikleri o ilk su seviþtikleri ilk hava
anlatýp durur papazýn çayýrýnda
nasýl bir güzel dövüþülür
örtüsünü araladýðýmda dünyanýn
gördüm, durgun suda tehlikeliydi mavi
bahar dalýna asýlanlarý kalbimde topladým
yaþamak mevsimler gibi*
ýslýðý dostlarýmýn kurþun mu býçak yüzümü
böyle baðýrdým önce yalnýzlýk türkümü
-II-
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.