Ç'alındım !

Kal’masýný bilseydin,
Al der’dim ömrümü al, alda
alyanaklarýnda ýslat.

Ateþim, yakarým, yaðamam diyiverdin!
Kalýp beni, sen etmedin ki

Rim’ellerinle kara kuyularýnda
ip siz
kuytu gözlerine beni
fýrlatýp atan bakýþlarýnýn
allýðý,
dudaklarýnda önümü aydýnlatan
el fenerimdi.

karanlýk tý..

tabi ki; ellerim ellerindeydi..
üzgünüm ! ellerim
el’lerin elindeydi benimde.


Sana mý varacaktý bütün yollar ?
koþar adým dururdum..ki
durdukca durulurdum
hem ben hem zaman..
yani zaman’sýz’lýk vakti geçirmekten korktum.

evet.. uðurladým bütün doðrularýmý
doðrudur,
arkalarýndan bin yaþ dökerek
ama
her damlada bir yaþ.
ve ben
sana çocuksu bir aþkla
baðlanýyordum

anlýyomusun!

herdamla ömrümden alýrken
’’bir’’ yaþ..

ah seni ah..mak,
kaybýn,
baþýmýn en çýlgýn belasý !
sen hala kendini kendinde mi arýyorsun!..
Bulamazsýn, haklýsýn ama
seni sen vermemiþtin ben

çalmýþtým ki!

Sosyal Medyada Paylaşın: