Yıldızlara Tahammülüm Yok

sýcak olduðunun farkýnda deðilim
meltem fýsýltýlý hayat kurgularýnýn
hýrçýn düþlerim sýðmýyor damarlarýma
özlemlerimin azgýn nehri tokatlýyor kalbimi
kalbim senin için atmazsa
arsýz bir günah toplumu sanki
bu yaþamak þapþallýðý

aklýmdaki ýþýðýn sýzmaya görsün gözlerimden
hayatý bile kýskanýyorum
ýþýðýn için gözlerimi gömüyorum karanlýða
senden baþka hiçbir þey görmüyorum
yýldýzlara tahammülüm yok
güneþi görmemek için hep yaðmur yaðsýn istiyorum
yeter ki ýþýðýna baþka ýþýk deðmesin
boðulup kaybolayým isterse
bakir okyanus utanmazlýklarýnda

siyaha gülmeyi öðreniyorum
griden ummayý
ýþýðýnla kimse rastlaþmasýn diye
baktýðým hiçbir þeyi görmüyorum
bakýþlarýma bakýþlarýnla perdeler çektim
göz pýnarlarýnýn tuzunu basmak için gözyaþlarýma...
aslýnda ben
zamaný bile görmüyorum
görmüyorum ellerimin buruþtuðunu
çizik çizik olduðunu yüzümün
ölümü ve hayatý gömüyorum her gece sabaha karþý
unutkan bir boþluða...

ýþýðýnýn bende olduðunu kimseler görmesin bilmesin diye
nefesinmiþ gibi çekiyorum her an içime
cehennem gibi bir sonsuzluðu
soluyorum senin gizli sensizliðini
soluyorum gözden en ýrak yaban ve isimsiz bir bitki gibi
ýþýðýnla yeþeriyor içimdeki
o kör kütük sarhoþ
o evrenden büyük kayalýk
yabancý bir güneþ gibi geliyor aklýma bütün aydýnlýk
ýþýðýný tanýyorum bir
bir de karanlýðýný...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: