Kirpik ve gözyaþlarým varlýk öyküme þahit
Çehreme bakanlara acýyý hissettirir
Gaybýn gaybýna erme arzulandýðý vakit
Mâsivâ nokta olup, hemen tövbe ettirir
Der þimdi aklým gönle, susma söyle daim ’Hû’
Gider ses makamýna, kesme söyle daim ’Hû’
Umurumda mý sandýn günün doðup batmasý?
Zamansýzlýk içinde aþk zamaný kurmuþum
Ya her müþahedede kalbin böyle atmasý?
Hükme hayranlýðýmdan ak secdeye durmuþum
Ber isen midemden geç, ey nefse azýk taam!
Siper isen kusur ört, göðe yükselen duam!
Râhim olan Allah’ ýn muhabbeti derinde
Aþk öldürmese bile böyle hâlden hâle kor
Nâr-ý beyza nedir ki benim nâr’ ým indinde?
Yakýp yakýp var eder ruhu dirilten akkor
Ter atsam attým demem, vahdette ol’ dur Allah!
Yeter demem Allah’ ým, rahmetin boldur Allah!
Aþkýn gerçek sahibi alýnca emaneti
Burundan ateþ veren nefsten eser kalýr mý?
Recmedince kalplerden, dünyaya esareti
Teslim olan ruhlarda hiç bir hasar kalýr mý?
Yer fâni, sema fâni; geçtim fâni âlemi
Seher vakti rýzkýmdýr tesbihimin elemi
Bedrin aslaný gibi güçlü iman sarsýlmaz
Ýki dünya için de Ýslâm’ dadýr selâmet
Yýlmaz, ’Hilâl’ uðruna savaþan asker yýlmaz!
Nusret gelir mümine, þühedaya selâm et
Ser; sarhoþluða dalýp zir’ü zeber olmasýn
Beter olmasýn canlar gafletlere dalmasýn
Þeytana rehin aklýn kýyamý ruha zehir
Zîrâ þer hükmederse eziyet görür cihan
Kutlu yöne yolculuk edildiðinde tehir
Dünyanýn hâli olur cehennemden de viran
Er geç göðsüne bizi misafir eder turab
Biter dünya telaþý, huzurundayken Ya Rab
Uykuda ve uyanýk her ânýma El-Vekîl
Bismihû candan önce ’Söz’ lere taç deðil mi?
Çileli sinelere ihsan eden El-Celîl
Yedi kat yer ve gökler, sana muhtaç deðil mi?
Ker misin yoksa kör mü? Yer, gök çoktan korkuda
Yiter yitmez insanlar ’Men Rabbüke?’ sorguda
Zaman; ’Fasl-ý zikirde’ Ya Hû, Musavvira’n-nûr
Eman; ’Fasl-ý fikirde’ Ya Hû, Mukaddira’n-nûr
Derman; ’Fasl-ý þükürde’ Ya Hû, Münevvira’n-nûr
Ahdan; ’Fasl-ý takrirde’ Ya Hû, Müdebbira’n-nûr
Der þimdi aklým gönle, susma söyle daim ’Hû’
Gider ses makamýna, kesme söyle daim ’Hû’
Müjgân Akyüz /MAJ