SeN YoKkeN De VaRsIn…
Bugün güneþin parýltýlarýný göremedim,
Penceremden sýzarken…
Çekemedim taze çay kokusunu ciðerlerime.
Ötmedi mi bu sabah kuþlar…
Neden her þey siyah beyaz…
Suyun bile tadý yok.
Rabbim kollarým bu kadar aðýrmýydý ,
Güçlükle tutuyorum telefonu…
Gözlerim kararýyor,kaným çekiliyor
Ha düþtüm düþeceðim…
Senin sevgin,senin sýcaklýðýndýr
Beni ayakta tutan…
Hastane koridorlarý ne kadar da sessiz…
Ürkütücü…Soðuk…
Belki de üþüyen benim sadece,
Ellerim buz gibi…
Ah bu ilaç kokusu beni öldürecek
Niye herkes boþ gözlerle bakýyor,
Ne var yüzümde…
Sen yoksun…
Ne kadar isterdim yanýmda olmaný
Elimi tutmaný…
Olsun…üzülme sen sevdiðim
Sen yokkende varsýn.
Bi sesini duymak bile mutlu ediyor beni…
Her an benimlesin
Gözlerimi kapattýðýmda sen,
Açtýðýmda sen…
Varlýðýn güç veriyor bana
Uzak olsanda,yakýnsýn …
Ýçimdesin…
Seni soluyorum,
Seninle yaþýyorum
Seninle öleceðim…
Neriman Kul Atik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.