Gece…
Saatin tik taklarý deliyor karanlýðý,
Upuzun bir yolun baþýný tutan bir deli,
Çýðlýk çýðlýk haykýrýyor
Adýmý unuttum diye…
Nedenler bir balon olmuþ
Býrakmýþ biri ipin ucunu
Yolun öbür ucundan bir el uzanýyor
Ay tutuluyor
Karanlýða gömülüyor þehir
Ve kimsesizlik sarýyor
Sahipsiz elleri…
Vakit bu vakitken,
Alýp eline vicdanýný
Köþedeki banka oturdu biri,
Aldý verdi ömründen günleri bir bir,
Düþündü de çýkamadý içinden iþin,
Derinlerden bir ezan sesi mi geldi,
Yoksa o mu böyle olsun istedi, bilinmez…
Dalýp gitti uzaklara,
Uzaðý yakýn etmek istedi…
Gözyaþý aksýn, ruhu arýnsýn…
Olmadý,
Kapanmýþtý gözyaþýndan gelen cümle kanallar…
Boðazýndaki yutamadýðý düðümü,
Çýkarýp savurmak istedi mayýs gecelerine.
Umut türkülerinden alacak âhýný,
Tuttu þu dilsiz dilenciye verdi…
Güldü adam,
Diyebilseydi ne derdi ki…
Saatin sesini özlemek vardý,
Döndü geri ev denen çatý altýna…
Bir ümide sarýlýp
Saldýrdý dört bir yana,
Anýsý olmayan bir þey aradý,
Bulamadý…
Oturdu, kimsesizliðine güldü…
Vakit, sabaha davetkâr bakýþlý,
Çile, yüreðe dolmuþ bir file...
Lambayý söndürsem, dedi içinden
Güneþ geri gelecekti nasýlsa,
Dün geceki seferinden.
Camýn önündeki kollarý,
Acýdý pervazýn duyarsýzlýðýndan…
Buz gibi bir suyu
Çarpmak vardý þimdi
Uzaklardaki bir nehrin
Sýcaða inat savrulan sularýný…
Kimsesizliði gömüp geceye
Giymediði gece giysilerine baktý
Ve kapýnýn tokmaðý ile vedalaþtý…
Sevgisizliði çýkarýp ininden,
Kurutmak isterdi gün ýþýðýnda…
Bir ayaðý diðerine ,
Kollarý bedenine sýmsýký sarýldý.
Kimse duymadý o davudî iç sesini:
Benden baþkasý yok mu bu cehennemde!
22.07.2010
SERAP HOCA