Öylesine Bir Söz
belki bir gün ölüm sessizce çalar kapýmý
belki de binlerce sesle gelir
ve heybesine koyup benliðimi
götürür daðlar ötesine
ama bilmez ki
yüreðimin izi kalýr
binlerce yürekte...
belki bir gün ölü buluruz sevdiklerimizi
kýrýlýr dalýmýz kolumuz
gözyaþýyla yýkanýr yüzümüz
ama
açtýðýmýzda gözlerimizi
þu nergis gülümser
bizim bakýþlarýmýzla,
þu þiir kanatýr içimizi
duygu seliyle...
belki bir gün
ölüm çalmadan kapýmýzý,
biz öldürürüz içimizde
sevdim dediklerimizi...
aðlasa da yürek
sýr vermez gözyaþý
ve yutkunur boðazýmýzda bir þeyler
yumruklar sýkýlýr
vurulur duvarlara,
kanayan yürek çatlar ortadan
ve hasretlikle bir olup da ölüm
týrmalar bedenimizin duvarlarýný
çaresizlik haykýrýr,
kin yalvarýr,
insanlýk utanýr
ve sevgi büyür...
25.6.2010
SERAP HOCA