Dinle Bak...

Yine kýyýndayým iþte,
Bilmem ki farkýnda mýsýn...
Yine doluyum üzerindeki þilepler misali,
Ve yine yüküm yoksunluðum.
Bir sen anlarsýn halimden,
Dalga dalga coþarsýn sevincimde,
Ya da fýrtýnalarýmda yoldasým olursun,
Bilirim en büyük sýrdaþýmsýn,
Belki de bu yüzden enginsin bu kadar,
Söyle bana, cok mu benim gibisi,
Bu yüzden mi sevilirsin bu kadar...
Yoksa bir ben miyim!
Sende yoksunluðunu unutan,
Susma artýk, konus bi þeyler de...
Maviliðinde huzur bulduðum sen ,
Söyle bana!
Niye böyleyim ben,
Niye feryatlarým duyulmuyor martýlarýn gibi...
Bilirsin nasýl sever, isterim,
Nasýl özlem tüter tek gemimin bacasý,
Hýçkýrýklarým, martýlarýn sesine karýsýr gider,
Gözlerimden akanlar, çoðaltýr seni taþýrmasa da...
Ve yine ben olurum,
Yoksunluðumla baþ baþa.
Senden eli boþ dönen balýkcýlar gibiyim,
Ne umutlarým kalýr geride,
Ne yaþama arzum.
Bugün yine kýyýndayým,
Birazdan gideceðim...
Sitemlerim sevgimdendir sana,
Sen ki dert ortaðým, gönül sýrdaþým,
Bir sen anlarsýn dilimden,
Dinle bak! ne diyeceðim,
Bir gün sana son kez geleceðim,
Bil ki o geliþimde;
Ýstesen de, istemesen de
Senden gitmeyeceðim....

Dilek Uzun Nizam



Sosyal Medyada Paylaşın: