BİLİR Kİ MEVLA GELE
Bilmez mi bu gönül bilir ki mevla gele,
Huda’ ya münacat dertleri sürsün yele.
Geçti beyhude ömür düþtük bir inkara,
Desti kudretinle ver sensin bize çare.
Ey yareme söyle ciðerim pare pare,
Ýçim boþ periþan yok mu aþýk’a yare.
Yetiþ yaram sýzlar aþkýma ýþýk yükle,
Ay küskün karanlýk bir iz bir nefes üfle.
Aklýma fikrini ver ki güçlerim olsun,
Hakikat yolunda fener ýþýðým olsun.
Herkeþ gül kokulu alýmlý hayat yüklü,
Bostan ýssýz çorak yüreðim ayaz yüklü.
Dilden dile düþtüm bu milletin eline,
Dil susmuþ lal olmuþ çeksin artýk evine.
Evvel ahir mimarý o dur mekaný olmaz,
Hakiki çevherdir o hiç bir zaman solmaz.
Kim yaðmaya verdi mücaz dil oldu varý,
Ýhtiyaç koymadý Halidun’a kaný arý.
Dost kalem
dostumun diliyle yakardým duy fakirini
bir nebze can ile yenile þoy hakirini
kudretin karþýsýnda yitirdim akl-ý fikirimi
kulluk mertebesinde daim kýl aciz hacý ali’ni
Sanmaki bu dünya boþluktan ibaret
Türlü,türlü halvar hem de keramet
Piþip insan olmak büyük marifet
Seherlerde zikret yap sen ibadet______aþýk komani
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.