Dokunmak İsterim, Dokunamam.

saçlarýna düþerim,
kimliði belirsiz bir buluttan
çýplak bir yaðmur olarak,
karanlýk bir sokaðýn baþýndan dönersin,
hýzla yürürsün ýslanmamak için,
biraz daha kalmaný beklerim oysa,
beklerim yüzünün bakmasýný bana,
kalbinin çarpýþýný kuþlar duyar,
toprak olurlar hüzünden,
ve yaðmurun adýyla baþlar,
bastýðýn her yer...

ve bastýðým her yer seni hatýrlatýr bana,
aynaya bakarým yüzüm seni sorar,
fakir bir gözyaþý akar gözümden,
yumruðunu vurur dudaklarýma,
isyanýna ortak arar,
özlemini çalar kalbimden,
ellerimle sildiðimde gözlerimi
avucumda kalýrsýn,
sýmsýký sýkarým sonra,
erir herbir damlasý,
bulut olur,
gökyüzüne karýþýr...

dokunmak isterim dokunanam...
hýrçýn bir þiirdir tüm hasretim,
sözcüklere sýðmaz,
istifa eder tüm mýsralarýmdan,
gözlerini arar sokak sokak,
koþar karanlýðýna,
umudu sorar korkularýmdan,
güneþi bekler tüm duraklarda...
ellerini tutarým hayaliyle! *
gülümser, çocuksu bir gülümsemeyi,
dokunmak ister dokunamaz...

çerçeveye hapis bir resimde baþlar aþk,
masalýný nefesimde bulur,
sonra büyür de yanýbaþýmda,
akýlsýz bir uyku düþümü bulur,
ama yine de sorgusuzdur bedenin,
alamadýðým bir dokunuþumla yorulur,
benzersiz bir masumlukla, yalnýzlýðýma,
oyunlar kurmaya baþlar çocukluðun...

sarýlmak isterim, sarýlamam...
pervasýz bir hüzünde boðulurum, yalnýz!
yalnýz doðar gecem, sabahýma,
sesin þafaktan daha uzakta,
söyler ismimi fakat haykýramaz,
yinede bekler ulaþacaðý günü kulaklarýma,
sýcacýktýr oysa yüreði,
bebeðide tam karþýsýndadýr belki,
sarmak ister ama saramaz...

ruhunu yazar kaðýda elleri,
altýna gözyaþý imza atar,
mektuba sýðmaz belki kaðýt,
taþar ýslaklýðý her tarafýndan,
yinede baðlar güvercinin ayaðýna,
penceresinden son bir umutla uðurlar,
mevsimliktir oysa ilk bahar,
uçmak ister ama uçamaz...

Selcan Adalý


Sosyal Medyada Paylaşın: