Öldüğümde...

masamýn üzerine koy gözyaþýný,
resminin tam yanýna,
güz gibi gülümse sonra,
ýslak gözlerinin rengi
düþsün, aksýn dudaðýna,
hiçbirþey olmamýþ gibi,
sonra ben bilirmiþim, belki,
sönmüþsün gibi,sever gibi beni,
sen güz gibi gülümsemeyi boþver,
taklit et benim gülümsememi...

koþmaya baþla güneþe,
akþam üstü inmesin, bilmesinler,
yeniden doður beni, aðlat!
sonra büyüt beni,
en sonunda öpüþ benimle,
karanlýðý bilmesinler,
izin verme aramýza girmesine,
gözlerimi görmeye devam et,
sen, yanýndaymýþým gibi,
evrene güzelliðimizi anlat.
sen sev,gözlerini kapat, sen!
varmýþým gibi sýk elimi...

tabudum ve seni sevdiðim;
en uzaðýn ardýnda bekler sessiz,
bir taþ, bir hayalin yanýbaþýnda,
sonbaharýn yuvasýz piçleri,
etrafýnda koþuþur,
alay ederler, tükürürler yüzüme,
korkarlar benden arasýra,
arasýra cesur olur birisi,
seni korkutur, sana beni soðutur,
sen gözlerini yumma bu kez,
beni dinlermiþsin gibi yeniden,
yeniden beni yaþatýrmýþsýn gibi,
aç koynunu ve tenine dokunmasýný saðla,
sana ulaþamayan ölü nefesimi..

nefretini arama hiç yüzümde,
bir saniyeni ver sadece,
bir ömürlük yabancý sadakatini...
annelerimi öldür istersen,
gül diye tuttururlar bir mevsimde.
sen, onlar gibi yüzüme bakma sadece,
aþkýn gibi ol, kaybetmek istemediðin gibi,
aðladýðýn gibi ol hep,hissettiðin gibi,
öyle büyüsün ki bu tutku,
gitmesin, alýp baþýný bizden,
öyle isteki beni sevme özlemini,
bu hasret sonzuza kadar,
kefen diye sarsýn bedenimi...

Selcan Adalý


Sosyal Medyada Paylaşın: