Unuttuðum sokak isimleri gibi yüzünüz... Kýrýk, eski ve yorgun... Taþlarýný ezberlediðim çocukluk bahçemizde yýllar sonra birini düþleyeceðimi nereden bilebilirdim.Anýlara teslim bir yürekte,nice akýp giden zamanlar var, duraksýz....
nazlý bir düþ gibisiniz avuçlasam kaybolacak gibi uzakta ama içimde büyüyen.
sevsem kimseye kýsmet olmaz bir masala dönüþürdünüz tutsam ellerimin esaretine dönüþürsünüz, tutkum....
her eylül sabahýnda sarý bir yapraða tutunurum sýtmalý üþümüþlükler düþer senden içime kendime giderim kendime
sapaðýna düþerim yýllarýn yüzüme çizgiler düþer baktýðým aynalar benden söz eder
kimsesiz bir yetim düþer içime saçlarý haziran olur yanarým...
-i mgeler titrek bir mum alevi dibini ýþýtmaz þiirler kuþanýrým...-
öylesine,
sefil düþlerden sýyrýlmýþ bir delikanlý kesilirim söz veririm kendime
sýyrýlamam...
-ellerim yonca kokusu ellerim toprak bulaþýðý...-
taþlardan yüzünü silemem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.