En Mahrem Yerinden Öp Gözlerimin
Kibirli sözlerimden soyunup geldim düþlerine,
Ayýbý bir kenara býrakýp en mahrem yerinden öp gözlerimin...
Çünkü beni sana,
Siyah elbiseleri ile yolunu gözleyen o þaman getirdi...
Geceyi gündüze katýk yapacak kadar açtým ellerine,
Kursaðýmda üç vakit önceden kalan sevda kýrýntýlarý,
Biraz da kanatýlmýþ yaralarýn sýzýsý vardý.
Yüreðine hasretle sarýlýþým açlýðýmdandý.
Aðlama duvarlarýnýn çaresizliði vardý yüzümde,
Herkesin aðlamasýný taþýyacak kadar ketum,
Aðlayamayacak kadar çaresiz...
Kelimelere yabancýlaþmaya baþlamýþ dimaðýmda
Baharýn iðfal ettiði birkaç çiçek resmi belirirken
Kotarýlmasý güç bir düþün
Yýrtýk eteðinden yellendiriyorum saçlarýmýn alafýný...
Yüzüm yüzüne hasret kalsýn
Otobüs duraðý yalnýzlýðýyla,
Sýrça köþklere saldýðým çýðlýðýmla,
Kendi kýyametimi kendim yaratýyorum,
Eðer adýnýn her harfi sýratýn bir adýmýysa...
Ýçi çürümüþ bir çýnarým þimdi,
Haþmetimle gölgeme sýðýnanlara müjdeler olsun...
Ýçimi kemiriyorken sevdanýn gözleri,
Sevdiðimi anladýðým her gün ölüme çözülüyorum.
Vebali aðýr yeminlerin altýnda ezildim apansýz,
Güneþe hasret hücre soðukluðunda
Bir damla gözüme deðse feryadýn
Kör bakacaktým yalnýzlýðýma
Ki_____________can havliyle yüreðine sýðýndým,
Adým,
Varlýðýmla anýlmaz bundan sonra...
Öldüm,
Zihnimin aymazlýðýyla çýkarken gölgenin üzerine,
En çok sevdayý harcayan kentler sevindi ölümüme...
Parmak ucu sýcaklýðýna sýðýndý bedensiz ruhum,
Bana açtýðýn mezarý kendime mesken edinemedim...
Kýþtý,
Kýþtý ve uykunun en tatlý anýndaydý toprak...
Uyandýrýlmanýn huzursuzluðuyla girdim koynuna...
Soðukluðun verdiði telaþla kaçtým gözlerine,
Kibirli sözlerimden soyunup gelmiþken düþlerine,
Ayýbý bir kenara býrakýp en mahrem yerinden öp gözlerimin...
Çünkü ben sana,
Siyah elbiseleri ile yolunu gözleyen o þamaný getirdim...
Nisan’2010 Aydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.