„Seni sevdim…
Karanlýðý güneþe sattým, gözlerini aldým en koyusunda gecenin…
Ne zaman yaðmur yaðsa
Þarkýsýný dinledim damlalarýn ,seni özledim
Bütün günahlarýmý sýrtlayýp atladým uçurumlarýndan
Yokluðunda ölümdüm
Varlýðýnda hep dirildim, yeniden…“
Bütün kitaplarýn öznesinde þifreydin
Satýr satýr okuduðum,cözülmezim
Býçak ucu ile kazýdým ömrümden senden öncesini
Caným yandý
Bölündüm parçalandim
Diþlerimin arasýna sakladým sessizce ýslýðýmý
Adýný söyleyen dudaklardan öptüm gizlice
Sen diye…
Kimliksiz, sýfatsýz bir yalnýzlýða gömdüm bedenimi
Dokunmasýn istedim
Hiçliðin hoyratlýðýnda rüyalarýn bile elleri
Saklandým,
Sakladým ölü topraðýna içimdeki yangýnýn küllerini
Baktým ki
Ben hayat artýðý alevlerin son kublesiyim…
Seni sevdim ben
Topladýðým kelimelerin en ihanetsizine sardým aþký
Nehirlere döküldüm
Bir vapurun siren sesine astým içimde kalan hasretin
Çýðlýðýný…
Þehir bütün sokaklarýný terk etti senden sonra
Bütün tabelalarýnda
Yokluðunun ismi yazýlý kaldý,paslandý þiirler
Ýki çivi ucuna asýlý kaldý düþ fotoðraflarýmýz ……..
Senden sonrasý çentik atýlmýþ kaç yarýna sýðar bilmem
Ben ,
Akan zamanýn ortasýnda anlamsýzca çýrpýnan koca bir yalana
Asýldým...
Vurdum,
Serseri bir yaranýn izinde ki
anarþist sevdanýn son kadýnýný…
YILDIZ