Ne Gariptir Hayat
Ne gariptir hayat bir insan için
Yaþayan hep ölür, ölüler suskun
Hele bu mevsimde nehirler hýrçýn
An yorgun, gün yorgun, akan su yorgun
Uslu olan tek þey yaþanýlmýþlýk
Burada herþeyin rengi kýrmýzý
Seslerin ardýndan kapanan ýþýk
Baþýmda doðurur ay ve yýldýzý
Ruhumun dýþýný saran bedenim
Gözlerinden uzak nasýl bir bilsen
Dikenin üstünde yaþayan benim
Gözümden yaþaran hüznüm ise sen
Canýný diþine takanlar gördüm
Hani hayatýný kora atanlar
Her yolun gidiþi mutlak bir ölüm
Ölümüyse ancak yaþayan anlar
Aþk iþte görünen, hasret ve özlem
Ki yaþamak budur, eceli bilmek
At gözlükleri ve aðýzlarda gem
Bize kalan yalnýz önünü görmek
Ne gariptir hayat bir insan için
Uzun bir yolculuk bilinmezliðe
Dönüþü olacak her bir gidiþin
Az kaldý vuslata, beraberliðe
03.01.2010
Lüleburgaz
Þafak 134
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.