bak nasýl da yeþeriyor topraklar santrallerin göðü karalayan dumanýna inatla yanýk kömür kokusuna karýþmýþ papatyalarýn keskin kokusu ve tarlalarda hâlâ eski geleneðe özlemle rençber izleri gitmeli diyor ayaklar gitmeli daha yaþanabilir bir yere kazýlmamýþ bakir topraklara anlýk huzur dolu umutlar siliniyor kara bulutlarýn gölgesinde
yorgun çýkýyor madenden kirli adamlar banyolarda hala çamur akýyor canavar düdüðünden korkup titreyen raylar bilmem hangi sessiz memlekete kara elmas taþýyor
ne mukaddestir ki su ve güneþ bataklýkta gökkuþaðý besliyor ve ne enteresandýr ki hayat demiri kemiren madenden memleketimin insanýna ekmek yediriyor... ben, o, biz hepimiz emeðini olta ucuna baðlamýþ aç balýklarý besleyen cefakâr madenciyiz...
ilyas YAÐCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlyas Yağcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.