Gitmem gerek sevgili, gitmem gerek, Tüm kalp kýrýklarýmla, Kursaðýmda birikmiþ uktelerle, Yamalý, yýrtýk hayallerle, Gitmem gerek sevgili, gitmem gerek.
Boðulduðum þu girdaptan bir an evvel çýkmam gerek, Gýrtlaðýma dayanan travmalarýmdan, Seni kaybetme korkularýmdan, Senden kaçmam gerek sevgili, kaçmam gerek.
Hasretinin damarlarýma sirayet etmesinden, Kalbimin acýyý hissetmesinden, Ýsyanýn kalbimi kirletmesinden, Seni hatýrlatan her þeyden, Kurtulmam gerek sevgili, ansýzýn kaçmam gerek.
‘Seni seviyorum!’ deyiþimden, Hayatýmdaki deðiþimden, Her an acý çekiþimden, Engelleri aþmam gerek sevgili, kaçmam gerek.
Seni canýmdan çok seviþimden, Bakýþlarýmý hep bir noktaya dikiþimden, Ben aþktan ölürken dahi… ‘Sevmiyorum!’ deyiþinden, Kapýlarý açmam gerek sevgili, kaçmam gerek…
Bir nihayeti yok bu aþkýn, Ya ben öleceðim ya da bu aþkým, Ne yazýk ki ölümsüzlük þerbetini tattý aþkým, Tek çare kaçmam gerek sevgili, Yine her þey senin için, Buralardan gitmem gerek sevgili, Senden kaçmam gerek!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.