Dalgalar uðuduyor duyuyor mususn? sesinde batýk bir gemi çýrpýnýþý çocukluðumdur kýyýda koþan rüzgâr eyy... benim gurbet kokulu yorgunluðum madem ki beni teselli etmeye yetmeyecekti nefesin kalbimdeki gam yüküyle, neden beni býrakýp da gittin.
Yüzündü bir yaðmurla penceremi vuran konuþup duruyordun yine, anýlarla göðe karþý gönül alma gözlerin vardý, sitemli bakýþlarýnda o kadar yakýn, o kadar uysaldýn ki Münir Nurettin’den bir þarkýydý dudaklarýn deniz mavisi kadar dokunaklý yýldýzlarýn altýnda.
En uzak yerlere açtým ellerimi en gizli limanlara sakladým anýlarýný imbat rüzgârlarýna uçurdum son türkümü kýrýk bir keman sesiyle özledim seni Çeþme yollarýnda gördüm bir akasya’nýn gölgesindeydi öylesine yakýndý ki bana, en son tangoda göðsü seher yýldýzý gibi, özlemini dilimliyor çocuklarýna mutluluk uzak deðil, bir býkkýnlýk sadece ben seni unutmadýmki silinse de albümdeki resimler yitik yýllarýn ardýndaký, seni düþlüyorum.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 11.7.2010 Saat.22.37
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.