Sen!...arkaný dönüp gittiðin akþam Mevsimler durdu, unutuldum Ömrümün son deminde Fotoðraflarda bir öksüz çocuk olarak kaldým Hatýralarýn dýþýnda kalmýþtým, Ne kadar sevsem de.
Bu gülü, bu çiçeði seninle sevmiþtim Bu denizi, bu yosunu seninle koklamýþtým Ýçimde tortusu kalan günler, bir gün hesap sorar mý? Ýlk buluþyuðumuz sahillerden Nereye gitsem, buluþur anýlarda ellerimiz Göz gözeyiz, diz dizeyiz ansýzýn.
Bir yýldýz olsaydým eðer Senden baþka hiç bir gezegene görünmezdim ihanettimden utanýrdým çünkü; Yitirmedim hâlâ umutlarýmý Gözlerim hep kapýlarda kalsa da Bekleyeceðim seni, seni bekleyeceðim.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 10 11 2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.