DÜŞKIRAN

Küf yeþili bir gece
Kýyametler kopuyor kendimde..

Geceye sýzan ahh’larýmdan
Uyanýyor uykularým
Gecenin körü çarpýyor suratýma..

/Düþlerimin pembe mürekkebi siliniyor /

Hatýrlayamadýðýn kendini ezberime alýyorum
Ölü gecene düþen bedenini ruhuma sarýyorum..

Hadi; soluma düþür günahlarýmý
Yüzükoyun itele beni kendinden
Özlemine gebe kaldý bekleyiþlerim
Þimdi; doður beni kendimden..

Her gece temmuz soluyorum boþ içime
Her gün cuma oluyorum
Ve ben her gece senin þehrinde ölüyorum..

/düþkýran fýrtýnasý deðmeseydi geceme/

Vardý ya hani,
Seni senden almak,
Seni bana katmak.
Yeni doðmuþ bir çocuk gibi...hani!
Ýlgine muhtaç sevgine hasret
Sana kattýðým beni
Kucaðýna çýrýlçýplak atmak vardý.

Biliyormusun?
Sen benim inandýðým tek gerçeksin.
Günde beþ kere ibadet ettiðim
Ýçimde kalan tek mabedimsin...

Zeynep A. Edirne
Sosyal Medyada Paylaşın: