“Kapýlarýn zillerini çalýp kaçan, komþu pencerelere taþ atýp camlarýný kýran biz deðildik. Kedilerin kuyruðuna teneke baðlayýp, köpekleri taþlayanlar da biz deðildik. Biz nedense, içimizde bilmediðimiz korkularý besleyen çocuklardýk. En masum oyunumuzun tam orta yerinde bir bomba patlarsa diye yüreðimizde. Parçalanýr ve neye uðradýðýmýzý anlayamadan geçiverirsek diye, çocukluðumuzdan öteye.”
* * * *
/biletleri karþýlýklý giþelerden ve çok önceden kesilmiþ, ayný yöne bir yolculuk/
bu þiiri sana, kompartýmanýnýn penceresinde yazýyorum, yolculuðumuz esnasýnda dýþarýda ay ýþýðý, elimde kaðýt-kalem, nasýl baþlayacaðýmý bilemeden. bu þiiri sana, senin ismin ve söyleyemediðim sözcüklerle yazýyorum, aydýnlýðýnda ay ýþýðý rüya gibi dolarken gözlerinin içine, seninle ayný rüyanýn içinde. bu þiiri sana, yaz yaðmuru heyecanýyla yazýyorum, dalgalý bir yangýnýn sýcaðýnda saklayýp kafiyeleri saklayabildiðim ve izin verdiði kadar, cesaretimin. sana bu þiiri, sonu sonsuzluða varacak bu yolculukta yazýyorum, bir baþlangýç gibi oku beni ses gibi, es beni rüzgar gibi. . .
* *
/açýk deniz öncesi son iskelenin birer ucunda, gelecek son gemiyi beklerken/
þimdi ikimiz, rüzgara karþý rüzgarla yol alan, bu son geminin üst güvertesindeyiz dalgasýz ve bulutsuz bir dürbün elimizde, ne denizdeyiz ne gökyüzünde. þimdi ikimiz, uçsuz ve keþfedilmemiþ kainatýn, yaðmur ýslaðý açýlmamýþ perdesiyiz sýrýlsýklam içgüdüyle içimizde, el deðmeden seviþir gibiyiz yüreðimizde. þimdi ikimiz, kuþlar ve kelebeklerimiz sustu diye, tam çýkmaya baþlamýþken sesimiz hasreti vurmalý sazlar gibi içeriz de, ayýlmaz sarhoþ oluruz güvertemizde. þimdi canýmýn içi, sýmsýký saklandýðýmýz bu kuytu þiiri, her cümlenin sonunda bir virgül gibi oku bana sen gibi, yað bana yaðmur gibi. . .
* * * *
“Korktuðumuz buydu bizim, hani bir bomba patlarsa diye yüreðimizde. O bomba patlýyor günün birinde. Ama deðiþen de pek bir þey olmuyor. Yani savrulmuyoruz çocukluðumuzdan ötelere. Sadece bakýþlarýmýz biraz anarþist, ruhlarýmýz isyankar. Ve gerisi bizde saklý çok fazlasý da var. Ýþte bu kadar. Ben bunun için haykýrýyorum þimdi. . . , Bu ne güzel sonbahar”
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.