BİR SARI YAPRAK

Yaðmurlu ve sisli bir eylül akþamýnda,
Elimde rengi solmuþ bir sarý yaprak.
Bir anda ömre benzettim sarý yapraðý
Sonsuz aleme giden mutlu son gibi.

Gün gelir sende solarsýn, bir sarý yaprak gibi,
O zaman anlarsýn, kýymetli gençliðini.
Sarhoþ nameleri duyar gibi çýnlar kulaðýn.
Ama nafile, kaybedilen gelmez geriye,

Hecelerim yarým kalmýþ, bomboþ mýsralar,
Dizelerim sararmýþ, yitirmiþ anlamýný.
Beyhude geçen ömür, çileli hayat,
Dalýna tutunmayan bir sarý yaprak gibi.

Bir sonbahar günü, vakit ikindi,
Hüzün var, rüzgarda ayrýlýk vakti.
Veda ziyareti yapmakta güneþ,
Benide götür bir sarý yaprak gibi.

Götür benide gittiðin yere,
Adým gibi inandýðým meçhule.
Sonbaharýn þudur bende tarifi,
Burada ölüm var, orada diriliþ vakti.


Nedim Yücel/Ýstanbul
16 Eylül 2004 (Sonbahar esintileri)

Sosyal Medyada Paylaşın: