KARDELEN

KARDELEN
Sen kardelen,
Küskün yýldýzlarýn çocuðu,
Þubattan çalýnmýþ bir kýþ akþamýnýn böðründe usulca açýlýverdin,
yapraðýnda temmuzlar inciterek,
Gölgende korkular taþýrsýn bilirim, bir adýmý da yalan say unuttuysam kavganý.
Þubat sert þubat dinlemez adamý, bildiðim, yapraðýn yaðan kara emanet.
Sen üþüme ölme sakýn
Bir ucu yýrtýk dualarým sanadýr, titrerken yaný baþýnda çaresiz,
Bugün ellerin üþümüþtür, bugün daha bir ararsýn güneþi
Sýmsýcaklýðýmla yanýndayým iþte, al beni bitirircesine al delicesine.
Ben rüzgârlarý yapraðýnda tanýdým, sarsýldýðýnda utangaç ve kavgayý sende, vermediðinde poyrazlara baþýný.
Aldatmadým seni baharla, koklamadým hiçbir gülünü, sen soðuk kokarsýn, bana da sen lazýmsýn.
Özlemin bahar olmasýn, nisan yaðmuruna deðmesin baþýn boþ ver ayný buluttan ýslanýr ayný ayazlara güleriz. Bir de yalnýzlýðýn türküsü elbet dolaþmalý dilimize
seni anlatmalý beni aðlatmalý.
Bugün gözlerin buðulanmýþtýr, bugün daha bir anarsýn ellerinle topraða býraktýðýn ömrünü, kokusu gelir ayrýlýðýn ve korkusu gitmenin.
Dualarým yarým kaldý, okumadým hepsini okuyamadým, unuttu say kötü bilme beni.
Zaman yokluðuna dayandý, mevsim döndü bahar oldu, yüreðim yokluðuna yandý. yokluðun diðer adýdýr sana bahar, yaþamadýðýnýn anlamý.
Sen hiç tanýmadýn leylaðý, sümbülü, papatyayý
hiç bilmedin kaç sevene fal olduðunu…
Senin yapraklarýnsa rüzgârlara
Üþüyor üþümüyor üþüyor üþümüyor
Þimdi git git diyemesem de git
Yine kar yaðar saçlarýma yine buz tutar düþlerim ve yine sen gelirsin.
Yokluðuna kapatýyorum gözlerimi
Dilimde senin türkün
seni anlatýyor
beni aðlatýyor...

"Git kardelenim, kýþa gülümsemen aklýma misal olsun
Git, yokluluðunla avunduðum gecelere masal olsun…"
Ama gitme gitme ne olursun


Sosyal Medyada Paylaşın: