AŞKIN "A" SI
Sökün edip bulutlar, Göklerde baþlar meþkler,
Devrilince baþaklar, ayaða kalkar aþklar...
Artýk devran demidir, deðirmende taþ döner ,
Kaybolur altý cihet, ayak döner, baþ döner...
Yedi kat zannettiðin, göðün aslý yalnýz bir ,
Dokun da bir, gör iþte, sevilenler yücelir...
Ne anlasýn bu dilden, bu gönül fukarasý,
Bir hu’dan ibarettir, arzla arþýn arasý...
Ayakta duramazken, merdivensiz, dayaksýz ,
Ne kervanlar geçiyor, hemde, elsiz, ayaksýz...
Badeyi içmeye gör, gerekmez, saki, sucu ;
Tutun iþte ey gönlüm, sarkýyor ipin ucu...
Ömrün geçip gidiyor, týrmanýrken surlara,
Uzatsan çiçek gibi, dilini yaðmurlara...
Su kaç hale giriyor, deðiþince iklimler ,
Bur da koyun koyuna, ölülerle diriler...
Bir çýrpýda silerler, bir ömürlük yasýný ;
Aðzýn açýlý kalýr, ansan aþkýn "A" sýný ...
Sevgi saran bir þeydir, sevdaysa yürek yaran ,
Ha kýyametin kopmuþ, ha düþmüþ gönle kýran.
Gül tarlasý kalbimde, yangýn çýkýyor yine !
Bembeyaz giydir beni, alýp götür düðüne...
Dilimi baðla benim, ne harf kalsýn, ne kelam,
Savur göðe külümü, eriyelim vesselam...
Sormasýn kimse artýk; "Aðam, söyle ne haldýr ?"
Topla bütün mülkümü, aþký ayaða kaldýr....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.