ŞU GÜLÜN DERDİNE BAK
Yaðmura özlemdendir, yaralý budaklarý ,
Düþerken dallarýna, titriyor dudaklarý...
Özlem dediðin en çok, delirir dal ucunda,
Nasýl sevinir insan bulunca avucunda...
Yaðmurlar söndürürler yakarýþ yangýnýný,
Son vedada nasýl ki, çýkar sevdanýn caný !
Bir bir dökülür harfler, sevdanýn sözlüðünden,
Kimse haber vermiyor bir aþkýn öldüðünden !
Hangi lisandan söyler anlamam senin dilin ;
Nereden bileceksin, kaç rengi var yeþilin ?
Bir hazan vakti gelip, içe bükülecekler,
Acemi aþklar gibi ansýz dökülecekler...
Kaç sevdayý okudum, asýlý yapraklarda ;
Özlem nedir anladým, çatlayan topraklarda...
Hal bu ki sevinmiþtim, müjdeli bir an gibi,
Kayboldum gidiyorum, kayýtsýz zaman gibi...
Aklým ermedi gitti, sular nasýl yol bulur ?
Benim çýktýðým yollar son menzilde kaybolur.
Bütün dallar susarak, yaðmuru dinleyecek;
Yüreðim son vedada, derinden inleyecek...
Bir cana kýyar gibi, kapadým gözlerimi,
Acýmadan biçerler ince filizlerimi...
Desem de aldýrma sen, yiðidin merdine bak ;
Bir baþýna salýnan, þu gülün derdine bak !
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.