ZAMAN LAHİKASI

ZAMAN LAHÝKASI

I.
Sen renkli, güzel, köþeli çakýl taþlarýmýn
birleþimiyle oluþan mozaik
gözlerin siyah inci gibi parlýyordu yüzünde
yüzün hangi meleðin aksiydi.

Gözlerimi açýnca sen yoktun karþýmda

bedenim susku ruhum þizofreni þimdi
sessizce bekleyiþim bile fenomen
uyaksýz yazýlarým var
sayrýlýðým yüzümden okunuyor halim esrik
çektiðim bu ýstýrabýn ilacý mý zaman

yüreðime sýkýlan bir kurþun gibi hýzlýydý
þerha þerha parçalayan avcýydý zaman

ümitli olmak gibi bir þey beklemiyorum
bu dramada oyuncuyum
sulusepken yaðýyordu yýldýzlar

Gözlerimi yumdum cümlemi susturdum
topraða nokta diye konuldum
karlar üzerime yaðýnca
’bakýr tenli yapraklar’ gibi düþtüm
hâlbuki ben geceleri yaþardým
geceler bana ilham olurdu

II.
denizin kokusunu tatmak istiyorum
geceyle dokunup denize
albatroslarý seyredip fener altýnda
yolcu olmak sonra…

Belgesiz izler býrakýp gideceðim bir gün
martýlara býrakýp evleri titreyerek
üþüyerek soðuk yaðmurlarýn altýnda
saya saya dakikalarý
saat on ikiyi vurup geceler ilham olunca
Gideceðim

Bir elma þekeriyle kandýracak dilenciyi bekliyorum

- gece vakti dilenci mi olur?

Sokak lambalarý, kaldýrýmlar ve vitrin önleri
ve bilmem ne belediyesi yazýlý banklar da insan dilenir

zaman dilencinin ta kendisidir...
Sosyal Medyada Paylaşın: