baþýndan eþit baþlamadý hiç bir þey sadece insani yanýmda bir kimlik vardý benim aradýðýn ahenk sana yorgunluk verdi sadece söz dilimde mahcupluktu ihtimalsizliðimi en baþýndan biliyordun ayak uçlarýna düþen baþýmdaki depremin enkazýnda dolduramayacaðýn bir boþluktu gidecektin mutlaka.. zaten öyle oldu...
kelebek ömrü kadar açýk kalacaktý demekki göz kapaklarým kýsa metraj bir film kadar çabuk bitecekti haklý bir hibenin memnuniyetinde gidiyorum senden sevgili yerle bir ettiðin duvarlarýn altýnda ruhuma bandýrdýðýn sefillikte ezildikçe...
halbuki mutluyum bu engin mavilikten bilmediðim bir duyguydu dudaklarýn ne kadar diretse de gözlerin olmaz diyordu düþündüðüm gibi iþte öyle oldu...
kavruk renkli kirli bir gemi geçiyor açýklardan o safran denizin üstünde gözünden öpüyorum baygýn bir istavritin yaðmurla sarýyorum kanayan yýrtýk dudaðýný boþaltýp içindeki bulanýk karanlýðý avuçlarýmda doldurdu son ýslýðýný artýk hiç üþümüyordu elime bir kaç pulunu býrakýrken ölüyorum diyordu velhasýl öyle oldu..
öldü
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.