Yüzünden Yansıyor Cennet

þuh kadýn yüzünden yansýyor cennet
umarsýz bakýþlar kýrýlýyor ferlerinde
ve her seferinde...
çatlak dudaklarýndan yükselirken yangýnlar
baþýmý sokacak yer arýyorum göðsünde


þefkatinin örttüðü yorgan altýnda iç çekmeliyim sanki
huzur dolu bir uykudan uyanýp
sonra da
erkekçe aðlamalýyým ellerinde


yusufcuk’lar havalanýyor saçýnýn ormanýndan
eksik kalmýþ tebessüm yere düþüyor yüzünden
rotasý þaþmýþ bir gemi kayarken kimliðinden
ruhumu teðet geçipte süzülüyor meçhule


mazinin tortusundan çakmaðýný çakýyor
gece gözlerin
acýklý sohbetimize çay demliyor gibi
semaverlerden taþýyor kederin


ah..
ezele gönüllü nazan’ým
bahtýmýn boþluðuna yayýlacak gölgen
vuslatýmý perdeliyor yine göðsümü daraltan caziben
yitik peteðini arayan hercai bir bal arýsý telaþý var sende
neden..
baþýnda suyu kesilmiþ þadýrvanýnda asýlý duruyor
maþuðun koynundan sarkan
kýrk basamaklý merdiven


pembe düþlerinin renginde terliyor avuçlarýn
hala
tamamlanmamýþ tümcelerin füsununda
titriyor dudaklarýn
asalet kokuyor her yanýn
karýnca dualarýnda nefeslene dursun fýtratýn
mutlaka teðelleyecektir ýslak eteðini zaman
bahtýmla yoðrulan ateþlerle sarýlsýn acýlarýn






Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın: