Gül artýk güzelim, ne duruyorsun?
Kýr sevinçlerinin kelepçesini,
Hüzünlü dünyanda ne kuruyorsun?
Duy artýk mutluluk kemençesini.
Dertleri ve gamý býrak da biraz,
Al eline bir tef yahut da bir saz,
Bir küçük tebessüm, birazcýk da naz,
Dolaþ þu gönlümün aþk bahçesini.
Dudaklarýnda hep bir gamlý þarký,
Bakýþýn ölümdür, yoktur hiç farký,
Senden yana hâlâ gönlümün çarký,
Öðren artýk haydi aþk lehçesini.
Elele koþalým kalan þu yolu,
Yol kýsa olsa da mutluluk dolu,
Yazmaktan yoruldu garibin kolu,
Gel oku aþkýmýn divançesini.
Muammer AKMAN