ÖLMEDEN GÖMDÜLER

Uzunca bir perde yeri yalayan
Bir hiddetle sýyýrdým üstümdeki beyaz tülü
Odada deðil bu toprak ve gülü
Yare benzese sarardým Ecel’e

Durduðum yer mezarý andýrýr bana
Tavanlar tabuta benzer tahtadan
Ve sarýldýðým korkulu bir hayat kadýnýydý,
Dudaklarý kýrmýzý gül ve saçlarý ýrmak

Sandým ki, burada ölüyüm ben
Dýþarýdan gelen bir kazma sesiydi,
Ýçerde çýplak beden ve yýlandý
Gördüðüm düþtü, aklýmda sen.

Orhan YOLBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: