gövdeme oturdu sol yanýmda ki yumru kelimelerim dudaklarýmda yapýþ yapýþ öylece kalakalýr zaman sessiz bir itirazdýr dilim feri kesik nefesi eksik...
sýradan geçiyor günler gözlerimden sokaklarda sen sessizliði pýlým pýrtým bir iki þiir birde kýrdýðýn kalemim ne zamandýr yazmýyorum sana sevgilim uzun uzadýya seviþtiðimi vakitler geldi geçti sen gittin bir sabah yataðýmda kutup mevsimi öldüðüm gün dedi dostlarým evet dedim öldüðüm günün resmi hadi al gururla as duvarýna ve baktýkça haklý gururunu yaþa...
sol yaným son seferindeki bir otobüs gibi boþ sessiz ve sakin duraðan bugünlerde hani taþ atsan sekmeyen, yutan bir deniz...
öyle aðýrým ve öyle aðýr geçiyorsun günlerimde’n sanki uzun metrajlý bir film uyunup kalýnan sonuna yetiþilmeden... asla sonu bilinmeyen...
kapattýk kapýlarýmýzý eski ve boþ bir ev gibiyiz kendi kendimizi çektiðimiz bu fotoðraf karesi içinde sonkez kucaklaþan ellerimiz...
A. Mete & S. Þ. Sosyal Medyada Paylaşın:
İzafi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.