Sarý çiçek boynun bükük durursun
Bir gün sen de yere düþer kurursun
Verdin mi elinle hesap sorarsýn?
Kim kaldý dünyada sen de kalasýn?
Yolunu mu kaybettin de, aðlarsýn?
Cümle alem koþa koþa geliriz
Hem güzeli, hem çirkini biliriz
Nice nice kötülükler görürüz
Uyur da uyanmaz, yarýn gideriz
Son nefeste acý ile inleriz
Ýnanma dünyaya boþa kanarsýn
Son nefesin gelir yanar, tütersin
Salýna girerler, mefta olursun
Sevdiklerin gider yalnýz kalýrsýn
Kabrin kapanýnca hesap verirsin
Eþin, çocuklarýn baþýna gelir
Onlar senin öleceðini bilir
Gözünden perdeler tek tek silinir
Damarlarýndan, kanlarýn çekilir
Ölüm meleði baþýna dikilir
Nerde sevenlerim, dostlarým dersin
Gözün kapýda, onlarý beklersin
Gerçek sevenleri o gün, bilirsin
Ömrün boþa geçtiðini görürsün
Gözlerinden yaþlar akar, erirsin
Duy benim sesimi yüce Allahým
Sanadýr bu sonsuz, yakarýþlarým
Günahlar bizleri aþtý, Allahým
Okyanuslar almaz oldu yaþlarým.
Bizi sen yarattýn, affet Allahým
Kularýnýn yüzü, sana yönelir
Açýlmýþ eller, maðfiret dilenir
Kurtuluþ yoktur, hep sana dönülür
Kefen de cep mi var, cepsiz gelinir
Ömür sonsuz deðil, bir gün ölünür.
Tutak’ým tükendin gitme öteye
Bilmez, ne söylersen söyle kötüye
Sorulmaz hesap akýlsýz deliye
Ýstersen git danýþ bir de veliye
Sataþma ne Veli’ye, ne Ali’ye
Çaren yok, dönülmez artýk geriye
Hayat, sana verilen son hediye...
19. 05. 2001
Suat TUTAK
Saat: 23.45
SÖKE