ha
BEBEK GİBİ
Taze bahar dalýydý, özlemlerim.
Yosun rengiydi, kocaman gözlerim.
Gelecek, beyaz sayfalar ve pembe harflerdi.
Ýnsanlar altýn kalpli, kötülükler hayaldi.
Saçlarýmda dolaþýrdý, özgür güller.
El üstünde taþýnýrdý, yüreði saf gönüller.
Sözler, ince bir nehir üstünde salýnan sandaldý.
Gülüþler, gönülden yüze yayýlan, mutluluklardý.
Kuðular dolaþýrdý, sevdalý göz kenarlarýnda.
Pembe kelebekler konardý, dudak yangýnlarýna.
Binlerce aþk yýldýzý dolardý, hülyalý gözlere.
Utangaç kirpikler, göstermezdi o aný kimselere.
Neþe ile koþardým, yeþile batmýþ kuzularýn peþinde.
Bir toz zerresi bile deðmemiþti, pembe beyaz tenime.
Tecrübesiz gölgeme, elmas taþlý hançerler dolmamýþtý.
Ölüm çiçekleri, topraðýmda yetiþip yayýlmamýþtý.
Ýlk aþkýmdýn sen benim, gözlerime topraklar doldurdun
Bir anlýk yokluðuna dayanamazken, güneþin oldun.
Sevgi dolu kara gözlerinle, bakýyorum þimdi dünyaya.
Bu acýmasýz dünyada, býraksan da beni tek baþýma.
Seni kýskanýrken, süslü oyuncak bebeklerden.
Yüreðime dokunduðunu hissediyorum cennet evinden.
Artýk gözlerim eskisi gibi dolmuyor, týpký yüreðim gibi.
Bir tek, sen gelince aklýma, aðlýyorum bir bebek gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.