ha
BİR OYUN
Çocukken, okuyup çalýþýyordum.
Dünyaya, ideal toplar atýyordum.
Hedefler belirlenip, kararlar alýnýyordu.
Sevgi balonlarý, renkli ellerden uçuyordu.
Ýnsanlara güveniyor, sorgulamýyordum.
Gülen gözlerde, günlerce kamp kuruyordum.
Sözler, güven köprüsünden geçiyordu.
Kelebeklere, sinsi taþlar atýlmýyordu.
Hayatýn ciddi harflerini topluyordum.
Sevgi ile dünya deðiþir sanýyordum.
Acý pýnarlarý yavaþ yavaþ taþýyordu.
Acýmasýz kuþlar, saf renklere uçuyordu.
Kendi sahnemde, bir oyun oynuyordum.
Yaralanmýþ sözleri, tedavi ediyordum.
Öfke çalan gözlere, güneþ tozlarý doluyordu.
Yalan tatlarda gezen diller, oruç tutuyordu.
Ekmeðime uzananlara, aþýmý da veriyordum.
Sevgiye çýkar tuzaðý kuranlarý, affediyordum.
Uður böcekleri, serçe parmaklarý süslüyordu.
Güvercinler, vefasýz camlarda dolaþýyordu.
Yüreðimi, aklýna sýðdýramayanlarý unutuyordum.
Bakýþlarýma, zeki ýþýk tutamayanlarý görmüyordum.
Sevgi balýklarý, huzur denizinde, saygýyla yüzüyordu.
Sevdalý kýrmýzý bir bulut, saçlarýmda dolaþýyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.