Hatrın Âlemden Büyük (Efendim)

Sevdik seni ey Nebi, sýlaya dönüþ gibi.
Gönüller sana yandý, lâl oldu ateþ gibi.

Kapkaraydý ufuklar Efendim, doðmasaydýn.
Kurumuþtu topraklar, nur olup yaðmasaydýn.

Söz susar kutlu adýn, hatýra geldiðinde.
Gün tutulur Resulüm, gül yüzün güldüðünde.

Yaralýydý gönlümüz varlýðýn olmasaydý.
Çaresizdi aklýmýz izini bulmasaydý.

Gözümüzden dökülen yaþ deðil, matem oldu.
Sen gidince Efendim, ümmetin garip kaldý.

Dünyanýn deðeri yok, hatrýn âlemden büyük.
Sana kavuþmak ödül, bittiðinde yolculuk.

Gölgen olsaydýk keþke, dolansaydýk ardýnda.
Yok mudur bir yer bize, Nebi’m senin yurdunda?

Su oldun serap deðil, çöllerde kalanlara.
Yol gösterdin, þaþýrýp sýrlara dalanlara

Fikrimiz yaralansa merhemi sen olursun.
Kalbe endiþe dolsa devasý gül nefesin.

Yaratmadan eþyayý, ilk önce seni sevdi.
Sana “Habibim” dedi, mülkün gerçek sahibi.

Biz nasýl sevmeyelim, Malikü’l Mülk severken.
Ruhumuz titremeli sana salât ederken.

Yetimsin inci gibi, fakat yalnýz deðilsin.
Gül yüzlü Peygamberim, birsin Bir’den gelirsin.

Seni sevmek kurtuluþ, gerçek sýrra ermektir.
Aynanýn arkasýný dolaþmadan görmektir.

Ölüm sana geldi ya, güzel bir þey olmalý.
Dosdoðru yoldan gittin, mümin sana uymalý.


Sosyal Medyada Paylaşın: