Bir İstanbul Üçlemesi
I)Ýstanbul
müjdeli bir þehirsin sen oysa
ey ki ey eskitilmiþ tanrýça
sakýn yosmalýðýndan utanma
kaldýrýmlarýna sinen piþmanlýklarýndan da
haki renkli peçeni
çekme edalý yüzüne
kader böyle takdir etmiþ çileni
ben anlamaktayým
dünyanýn bilediði bu tozdan gözlerimle
göremesem de seni
her birimiz bir parça sana benzeriz
kimbilir kaç dem geçti lalelerin solalý
yalýlarýnda etek hýþýrtýlarý kalmayalý
avizelerin sokak lambalarýyla
giriþtikleri harbe çoktan vedalý
insanlarýn yorgun
gürültüler ve þenlikler içinde
pek bir sakinsin
yedi tepenin yedisinde de
ne yedilere yer var artýk kýrklara ne de
inanmasan bile gölgelerle bezenmiþ masalýma
köprülerinin birinden ben de geçtim aslýnda
kýz kulesinde bakireliðin mahpus
yere batanda masumluðun sakit
sen de o güzel baþýný al
öyleyse baþka iklimlere git
ak pak minarelerin yere
sitemkâr mýhlanmýþ birer birer
avuçlarýný mütevekkil göðe açmýþlar
ve ayaklar koþsa da kubbelerinin serinliðine
bir þeyler var ki benzemiyor eskilere
üç çifte kayýklar
hayaletin olmuþlar
kürekleri lacivert sularýnda gaip
vefasýz deðiller yine de
giriyorlar hâlâ birilerinin
toz pembe düþlerine
devirler devrildi dayanamayýp
daha fazla lodoslarýna
burdan imbatlar da yetiþememiþ
ne hazin deðil mi imdatlarýna
II)Ben
ay ýþýðýnýn sularý tutmasýna eþ
çektiðim ahlar esaretimin elini tutsun
bir Ýstanbul düþü gördüm
rüya deðildi aslýnda bildim
martýlarýn kirli kanatlarý vardý
kirli sularda kanatlarýný
martýlar ümitsizce yýkýyorlardý
gemiler yanaþmýþlardý tereddütlerimin
öðle vaktine
oysa mecalim yoktu benim ikindiyi
bu sahilde seyretmeye
gözlerimi kapattým zaman zaman
görmemek için kaçýnýlmaz gerçeði
gerçek ki uykuya hasret bir rüyadan
daha beterdi
hava ayaza kesmiþti
adýmlarým taþlarýn griliðine küsmüþtü
elimden tutmasaydý seneler
düþecektim
korkularým saçýlacaktý
dört köþesine âlemin
anladým ki o saat
yâr olmaz bana nefesin yoksa eðer
ne zaman ne de zemin
anlaþýlmaz oluyor dudaklarýmdan dökülen
içimdeki kedere ilgisiz sözler
baþým dumanlý benim
gökyüzü nedense hep sisli
üþümedim kýyýsýnda maviliðinin
üþüsem belki beni hiç terk etmeyecektin
ardýna bile bakmadan
kuytuluðuna kimsesizliðimin
çektiðim ahlar tutsun esaretimin elini
ay ýþýðýnýn sularý unutulmamak hevesiyle
tutmasý gibi
III)Þair
sisli Boðaz günlerini
hançerleyen zihnine zahmet
bir Ýstanbul þiiri yazmalýsýn
kadimlerden daha da kadim
þairlere rahmet
içinde geçmiþ zamanlarýn
serencamý olmalý
þimdiki mevsimlerin
kendinden geçmiþliði
sen hep orada kal
ben bu bahar da buradayým
Pasaport’a nakþolmuþ yazlarýn
alaca karanlýðýndayým
alýp ucunu kor ettiðin
kalemini yad eline
sivriltmelisin mendilimin
eflatunî iþlemesiyle
çekimser deðilsin
benim gibi ve beceriksiz
sana yaraþýr âþýk olmak bu beldeye
sen de feda et bir yerleri
onun her biri altýndan yaratýlmýþ sengine
bütün i mgeler ve istiareler
konuþmaný beklemede
bir daha düþünü görmeyeceðim
sana söz bir kirli þehrin
martýlarýna kanatlarýný
yýkatmayacaðým bulanýk sularda
ne ikindileri ne de öðle vakitleri
uykularýmý sorgulamasýnlar söyle
kaçýrmasýnlar üstelik
adlarýný anmayacaðým ben de
tasvirine dilim dönmüyor
havsalamdaki melal
resimlerinde dinmiyor
öyleyse sen anlat bu defa benim yerime
akýbetimden haber veren dizelerinle
dizelerin ki
bilmem kaç kere kanýma girdi
ciðerlerimde kendisi olamayan bir türkü:
“yine gam yükünün tüccarý geldi”
bugünlerde güneþ kuzeydoðudan
gülümsüyor çünkü hep
tanýdýk bir tepenin ardýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice eğilmez kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.