Büyü...

sancýlý düþlerdeyim geceler boyu
sýzým sýzým içimde her þey
sayýklýyorum...

-bir kabusluk masallardan uyanýyorum güne...-

seher vakitleri
demli bir çaydan arta kalan acý çöküyor içime
birde nikotin kokulu odamdaki anýlar

ne desem
ne etsem boþ

-yemyeþil ormanlarda bir tek sarý yaprak benim sanki...-

iþte bizim masalýmýz bu
serkeþ kelimelerden ürettiðimiz þiirler gibi

uyak yok
vezin yok
umut yok gibi

dulara kalkan ellerimiz
aminsiz kalýyor
ah yalnýzlýk...

yalvarýrken eteklerine bir daðýn
zirvesi duymaz bizi anladým...

-kemirgen bir haþerenin diþlerinde gibiyim...-


oysa;
mutlu yarýnlardan söz ederek büyütürdü anam
her ninnisinde büyü derdi
büyü ...

evet hayat bir ’ ’büyü’ þimdi
etkisinden kurtulamadýðým

ve þimdi;

günlerin ahlarý nasýl birikip günaha döndüyse
tevbeside öyle birikmiþ
varlýðýmýz yokluðumuza denk þimdi...

Sosyal Medyada Paylaşın: