Seni Sevdikçe Üşüyor Yüreğim

Her sabah uykulardan

kýrýntý toplardý aç çocuklar

Aþký giyerdi insanlar,

yalnýzlýklarýna yelken açarak

Adresi bilinmez yollardý

gökkuþaðý mevsimlerinde

Sen gözlerimde biriktikçe gül yüreklim

Yaðmur yeþil yaðar,

denizler sarý akardý.



Yosunlar aðýnca gözlerinden içime,

denizim olurdun

Akþam öpüþlü dudaklarýndan

ben zamaný saðardým

Tutacak bir el,

öpecek beden olurdun dudaklarýma

Yangýnlar baþlardý içimde,

ateþinde kendimi bulurdum

Dolunaylarý indirirdi deprem öpüþlerin,

kaybolurdum

Ýçimdeki ipek yollarýnda

kervansýz göçlere vururdum.



Göktaþlarý gibi yaðardýn içime

seni düþündükçe

Geometrik þekillerden çýkarýp

kalýbýný saklardým

Acýlarýn cetveline sürerdim þiirlerimi,

aðlardým

Ölümü saðdýç ederdik sancýmýza,

kimi vedaydým

Düðünler kurulurdu obalarýmda,

sana sevdaydým.



Ýpek bir sýzýsýn tenimde,

hasret en huysuz kiracým

Döver kayalarýmý sözlerin,

tef gibi gerilir korkularým

Hadi kulaç at i mgelerime,

ne zamandýr firarlardasýn

Bir güvercin gibi titre kollarýmda,

yangýnlar baþlasýn

Aþkýn uslanmaz sularýnda,

isterse fýrtýnalar patlasýn.



Bütün denizlerin küreklerinde

yaþamak çentiði

Sarsýlan bütün ömürlerde

aþktýr hayatýn repliði

Suskun ayrýlýklarýn ölçeðinde

buz tutar ellerimi

Bilme sakýn hüzün kýran saatlerimde

öldüðümü

Eðil de bak yarama,

seni sevdikçe üþüyor yüreðim.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: