gözlerim iþgal ettiðinde gözlerini medet umarým avuçlarýndan þifa bulur belki yaralarým ettiðin o dualarýn yüzü suyu hürmetine yoksa hangi havan dövebilir gurbet ayazýnýn açtýðý bu onulmaz boþluklara merhemi...
sen demez miydin ’Gülle iþtigal edenin tenine, gül kokusu siner.’ ve bana öðretmedin mi umutsuzluðun baðrýnda umutlar yeþertmeyi þimdi git binlerce mil ötedeki susuzluktan caný çekilmiþ bin fidana ýþýk olmaya...
git... bulutlar kaplamadan ufuklarý buz tutmadan kaldýrýmlar yitirmeden sabrýmýn dermanýný yalvarýrým git ben nasýl olsa beklerim kýsýr bir rahmin ’belki birgün’ deyip cenini beklediði gibi...
kýrýldý bu gece þehrin tüm aynalarý kaldýrým taþlarýnda birbirine karýþmýþ sayýsýz ayak izinde sen yoksun artýk gördüðüm her silüet bana çok yabancý
artýk melun bir boþlukta yol alýyor zaman kompartýmandaki hayatlar kadar ýssýzým gözlerim uzaklarý kesiyor çok zor, ihtimalsizlik dehlizinde belki’lere ulaþmak söyle þimdi, anadilin her neyse aþk o dilde aðlayayým
dilime rapt olmuþ bir özlemin yansýmasýdýr bu dizeler ve yüzyýllardýr nefesimle beslenip genzimi mesken tutmuþ bir þiirin belki de son kýtasý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
koloni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.