SORMA SEVDİĞİM...

Sorma sevdiðim,
Geceleri dalýp dalýp,neden göçtüðümü derinlere.
Sessiz köþelere neden kapanýp ta aðladýðýmý.
Söylemesi zordur,aðýrdan koyar insana.
Bilemezsin,ne denli acýdýr
Yürek yakar,dudak ýsýrtýr.
Öylesine bir ateþtir ki bu
Düþtüðü yeri yakar,kavurur.
Bilmez çekmeyenlerden baþkasý
Kimisi,onun için,ölümden acýdýr der
Besbelli haklýdýr onu diyen
O kiþidir ki sevdiðim
Yaþarken,nasýl insanýn öldüðünü bilen.

Sorma derim sana,sorma sevdiðim.
Yaþarken,ölüþümü görme,istemem.
Kuru bir yaprak,nasýl ki katýlýp rüzgârýn önünde
Apansýz,sürüklenip giderse.
Ben de,öylesine terk eylemiþim kendimi kadere.
Onun içindir ki sevdiðim
Býrak beni kendi halime.
Þu elimde ki kadehi kaldýrýþým,mutluluktan deðildir.
Zehirden daha acýdýr belki içtiðim her yudum.
Ama baldan daha tatlý gelmekte çektiðim bu acýnýn yanýnda.

Þunu unutma sevdiðim
Bir mezar taþý,nasýl ki sakin
Ama o denli de ürpertiyorsa yüreði
Sözlerim farksýz deðildir aslýnda ondan.
Ruhum bir mezar
Benliðim içinde ölü...

Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın: