Ey ozan söyle,yaz hiç çekinmeden sözünü. Sen istesen de inkâr edemezsin özünü. Nasýl da duyarsýz kalýrsýn bu gerçeklere Ozan dediðin söylemez sözünü boþ yere. Bu yetenek bir lütfudur sana Tanrý’nýn Farkýnda ol,elinde olan silahýnýn. Pembe gözlükleri çýkarýp at artýk. Halkýn kan aðlýyor,nedendir diye bir bak artýk. Birileri çeþitli oyunlar tezgahlýyor vatanýnda. Ne zaman ses çýkacak bu vatan da yaþayan ozanýnda? Çýkarý bozulanlar,korkutmak isteyecektir senin gözünü. Bildiðin gerçekleri söyle,sakýn esirgeme halktan sözünü. Sen Türk oðlu Türk’sün,hiçbir zaman unutma özünü. Rehber et kendine,ulu önderin milletine hitap sözünü. Sen,halkýn kendisisin,halk seni iyi tanýr. Ozaný susmuþ bir ülke,saðýr ve dilsiz kalýr.
Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.