Zakkum ormanýnda acý baldýr damlalar.
Gözlerinde iki gelincik,
Gözlerinde acý baldýr yaðmur.
Zirvelerde harlý duman, eteklerde napalm,
Yýldýzlar ufalýyor, yaldýzlar parlýyordu,
Kývýlcým kýsraðýn nallarýnda,
Nal yoktu týrnaklarýnda.
Sular gürlüyor, asma köprü çatýrdýyor,
Azrail titriyordu.
Metal kokuyordu aþk.
Manolya süt beyaz dolunay,
Uzatýyordu baþýný atmosferden,
Görkemli gövdeden,
Dalýn ucundan, sýcak çelik yapraklarýn içinden.
Ve birden,
Bir gün ömür sürmeden
Karanlýða dökülüyordu dolunay.
Metal kokuyordu aþk .
Vagonlar gelip geçiyordu döþenmemiþ raylardan.
63 vagon bir katar, her biri darasýz 60 ton.
Doðudan-batýdan.
Vagonlar eziyordu.
Vagonlar gömülüyordu.
Ve bir telek Anka’nýn kanadýndan,
Kuzeyin serin ufuklarýndan
Þakaðýnda ayva tüylerine tutunup havlarý
Þah damarýna süzülüyordu.
Metal kokuyordu aþk.
Davul sesleri geliyordu uzaktan.
Gelin telli duvaklý,
Çocuk umarsýz- aðlamaklý,
Üþüyor- titriyor
Sýkýþýp sýkýþýp Erciyes’in yüreði patlýyordu.
Akkorlar dökülüyordu Ege’nin nemli sahillerine.
Metal kokuyordu aþk.
Resimler çiziliyordu daðlara- ovalara,
Avlu taþlarýna- dört duvar odalara,
Oyalar iþleniyordu zýbýn kollarýna,
Damlara zakkum balý yaðýyordu.
Arýlar yabandý,
Dört duvar penceresiz,
Dað kimsesiz,
Ova kimsesiz.
Kýzýlaðaçlarý kemiriyordu bebeler.
Metal kokuyordu aþk .
Göktaþý
Akkor.
Ýniyordu okyanusun ortasýna,
Kaynýyor- buharlaþýyordu Atlantik.
Öyle bir sýkýyordu ki yumruklarýný;
Hýrs kirpiklerinden fýþkýrýyordu atmosferden öteye.
Ýþte o zaman;
Metal kokuyordu aþk.
Ýbrahim DURMUÞ
Bozbük, 24 haziran 2010