avuçlarýmýn içindeki kum tanelerindesin,
parmaklarýmýn arasýndan sýzýyor,
gittikçe yok oluyorsun.
ve seninle birlikte ben de tükeniyorum.
kaç gece kaldýn kimbilir terli avuçlarýmda,
kaç gece ýslandýn yanaklarýmda,
akan gözyaþýmla...
ve kaç gece vurdun kýyýya denizin dalgalarýyla,
köpük köpük beyazlaþtýn her vuruþunda,
iþte ben o denizin ya da dalgalarýn içinde savrulup durdum.
bir sandal gibi yaralýydým ve her geçen gün,
daha bir acýtýyordu yaralarýmý denizin tuzu...
her gece bir yakamoz edasýyla çýkýyordun sahile,
ve ben kurtulmaya çalýþýp kahrolasý dalgalardan,
seni arýyordum her gece,ve her gece daha bir azalýyordu umutlarým,
ama ben en az senin kadar seni aramayý da seviyordum.
sonra arka bahçemde bir gül aðacý oluyordun,
ve bordo açýyordun her seferinde,
ve sen bordo bir güldün artýk,
yüreðimin en derin köþesinde.
ve ben seni hep sevdim,
olmadýðýn her yerde....
kubilay^^ 14/02/2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.