***ADAM VE ÇOCUK***

gece ile gündüz arasýnda
med cezirler dokuyordu
gündüz yaþadýklarýný gece
gece yaþadýklarýný gündüz
hatýrlayamaz unuturdu…
adeta iki kiþilik yaþýyordu…

aslýnda onu buna iten
farklý yaþamanýn
farklý olmanýn
yarattýðý tehlikeydi…

farklý düþünmek ve yaþamak
yalnýzlaþtýrýyordu insaný…
bunu çabuk fark etti

düþündaþlar, arkadaþlar
ülküdaþlar, kardaþlar
durmadan liman liman
birbirlerini arýyorlardý
bulunca rahatlýyorlardý…
ne kadar fazla olurlarsa
o kadar çok kendilerini
güvende hissediyorlardý…
kocaman devasa
makinelerden kurulu
yakýtý insandan olan
sistem dedikleri canavarýn
yaþamasý ve devamý için
boyuna aynýlaþýyorlardý…

en çok korkup çekindikleri
farklý olanlardý…hatta
farklý giyinenlerden bile
kaçýyorlardý…

polisi, askeri,
siyasetçisi, bekçisi
amiri, müdürü,
saðcýsý, solcusu
dinsizi, dindarý
avamý, alimi
þeytan görmüþ gibi
kaçýp kovalýyordu
farklý olaný…

farklýlýðýn yarattýðý kaosu fark edince
oyun oynamaya baþladý gündüz gece

gündüz çoðunluðun aðýr kütlesine karýþýyor
maskesi yüzünde, kahkahalarla gülüyor
ne kadar da mutlu görünüyor
baþkasý gibi yaþama kolaylýðýna sýðýnýyor
oysaki geceyi sabýrsýzlýkla çekiyor
ruhunda oluþmuþ aksaklýklarla sýzlýyor
gece içindekini onarmaya uðraþýyordu…

kurt adam gibiydi þimdi…
gündüz kalabalýða karýþan bir hiç
gece olunca sokaða atýlmýþ yalnýz bir piç…
ne kadar da insan için bu durum güç.

unuttu kendini sonunda
iþler gidiyordu yolunda
çocuklarý kolunda
gezinip duruyordu…

birde kendini, zaman zaman ziyarete gelen
yüzüne aþina olduðu, fakat tanýmadýðý
bir yerlerden gözünün ýsýrdýðý
fakat bir türlü çýkaramadýðý
orada, bir köþede, öylece oturmuþ
kendine ne kadar da çok benzeyen
o mutsuz ve aðlamaklý çocuk silueti de
kabusu olmazsa geceleri…
ne iyi olurdu…
yaþayýp gidiyordu herkes gibi…

görüþüyorlardý aslýnda önceleri
adam ile çocuk
çoðunluk maskesine bürününce adam
kayboluvermiþti çocuk…
adamda unutuvermiþti.
Ýþte aþinalýðý da oradan geliyordu…

güle oynaya
kovalýyordu gündüzü
yakalayýnca geceyi
sanki dünyayý hüzün kaplýyordu
sýkýntýnlar basýyordu yüreðini
oturup aðlýyordu…
acýlarý ve kederleri
ruhunu alnýndan öpen…
mutluluða dönüyordu

hipotezler kuruyor
paradoksal ikilemler yaþýyordu…
iki bilinmeyenli denklemler kuruyor
eþitliðin bir tarafýna kendini koyuyorsa
diðer tarafýnda hüzünlü çocuk, otaðýný kuruyordu…
ve çocuk kaybolunca kendiside sýfýra eþitleniyor
hiçe dönüyordu…
kabusundaki çocukla deðer buluyor
çocuk kaybolunca, tekrar sýfýrlanýyordu
böylece sonsuza kadar yineleniyordu…
var oluþ ile yok oluþ arasýnda ki
bu yolculuk son bulmuyordu…

günün ýþýnlarý, var oluþsal gerçeðini örtüyor
gecenin karanlýðý, gerçeðini açýða çýkarýyordu…
adeta ölüyken diri, diriyken ölüydü…

ölüleri diriltip ayaklandýracak
hüzün dolu mistik melodilerin
mýrýldanarak dilinden döküldüðü
yorgan gibi, titrek vücudunu örten
dertlerin kederlerin ve acýlarýn volta attýðý
birbirleriyle paslaþýp, kiþiyi hamur gibi yoðuran
karanlýk bir gecede, kalabalýktan yalýtýlmýþ
yalnýzlýk duvarlarýna usulca sokulup
odanýn en karanlýk,
en görünmez köþesine yýðýldý…
hüngür hüngür aðlamaya baþladý…
gözlerinden süzülen gözyaþlarýný izliyordu…
gözyaþlarýnýn oluþturduðu ince ve temiz yolda
o çocuðun ayak izlerine rastladý…
ve o anda bir karar aldý: kaçmayacaktý…
takip etmeye baþladý ayak izlerini
denize çýktý…mavi koca bir denize…
çocuk kumsalda yere oturmuþ
sýrtýný dönmüþtü…denizi izliyordu…
usulca sokularak çocuða, bir eliyle
hafifçe omzuna dokundu…
çocuk çok yavaþ hareketlerle
adama dönerken adam þok oldu…
kan çanaðýna dönen gözleriyle
çocuk týpa týp adam olmuþtu…
gözlerinden akan gözyaþlarý
denize dönmüþtü…
deniz gözlerine girmiþti
özenle yazýlmýþ
bir veda mektubunun konduðu
aðzý týpayla sýkýþtýrýlmýþ þiþe
çocuðun elinden maviye düþtü…

adam ile adamla aynýlaþan çocuk
kollarýný dolayarak birbirlerine
gözyaþlarýyla denizi beslerken
aðlamaklý gülüyorlardý…
iki beden tek beden oluncaya kadar
sokulu verdiler birbirlerine
mermerden bir sütun gibi
tek bir bedene döndüler…

çocuklarýn gürültüsü
hayatýn hengamesiyle
gözlerini açtý adam…
sakin bir þekilde doðruldu
ayaklanarak pencereye doðru yürüdü
sonra pencerenin kanatlarýný açarak
saða sola koþuþturan insanlarý izledi
hiç kimsenin beklemediði bir anda
avazýnýn müsaade ettiði kadarýyla
“hey millet! Bana bakýn” deyince
meraklý bakýþlarýn tümü ona döndü…
“ben sizden tamamýyla farklýyým”
“beni kendinizle aynýlaþtýramasýnýz,
ben sizden tamamýyla farklý düþünüyorum
kokuþmuþ yaþamlarýnýza katýlmayacaðým
ve sisteminizi alýn baþýnýza çalýn”
diye baðýrdý…

bakanlar ise “delinin zoruna bakýn
zaten bizden farklýsýn
yeni mi fark ettin”
diye söylenerek
gülerek uzaklaþýrken
adamda mutluluktan gülüyordu….










Sosyal Medyada Paylaşın: