riyakardý bu þehir ve eski bir zanaatýn tozu vardý üzerinde kar yaðýyordu ve ilkbaharda her öðleden sonra yaðmur kemiklerini sayýyordum da bu kentin tek bir taþýný vermiyordu bana
yalnýzca bir kadýn tanýyordum gözleri yeþil deðildi ve saçlarý sarý onu sevmeye mecbur gibiydim ayný bu þehir gibi aldanýyordum, mutlak bir aritmetiðe
artýk unutuyorum tüm kýskaçlarý bu þehir beni son kez resmediyor sokaklarýnda parmaðýmdaki çelik yüzüðün hükmüne fani tüm kandillerden daha öteye gidiyorum memleketime
Ahmet Serdar Oðuz/ KARS/ Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetSerdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.