Sen de benim kadar severdin, Denize düþen yaðmur tanelerini. Ýzlerdik martýlarýn yaðmurda yýkanýþlarýný. Ne güzeldi, seninle yaðmurda bir bardak çayý paylaþmak.
Hiç hesapta yokken yine düþtün aklýma. Bir yaðmur tanesi oldun, Geldin tüm özleminle yüreðime. Aþkýnýn rüzgârýyla serinledi yüreðim.
Senin oraya da yaðmur yaðýyor mu? Sen de özlüyor musun? Beni olmasa da benli günlerini, Bilmiyorum… Belki de bilmek istemiyorum.
Hayallerimin saflýðýný bozmak, Anýlarýmýzýn yok sayýldýðýný görmek istemiyorum. Belki de þimdi bir baþkasýyla yürüyorsun, Yaðmur damlalarýyla ýslanarak, kahkahalarla.
Oysa ben senden sonra hiç yürümedim, Bir baþkasýyla yaðmurda kahkahalarla. Ýzlemedim denizi, yaðmurdan ýslanan martýlarý. Ýzin vermemek için kimsenin sarýlmasýna. Islanmadým yaðmurla, üþümedim…
Kimse çekmedi ýslak saçlarýmý alnýmdan, öpmedi. Bir bardak çayý paylaþmadým kimse ile yaðmurda. Sarýlmadým kimseye beni ýsýtsýn, korusun, diye. Seni beklediðim, gelmeni istediðim için mi? Hayýr sevgili, hayýr…
Hiç kimse senin aþkýndan fazlasýný veremediði, Hala seni unutmayý beceremediðim için. Hayat her þeyiyle, her an seni bana hatýrlatýrken, Baktýðým her þeyde, aldýðým her nefeste sen varken. Söyler misin bana, ben seni nasýl unutayým sevgili.
05.06.2010
Belgin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Belgin Yazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.