Þimdi bizar kalbimin tuðlasý kanamakta
Soluðum buz yanýðý öylesi acýdayým
Sanki hayat diþleri sabrýmý sýnamakta
Öðütülürken ömrüm dinmeyen sancýdayým
Bir daha sevmem diye yeminler ediyorken
Bahar çiçeðim olup biraz gülmeme yettin
Hayatý bir ters bir düz örerek gidiyorken
Ýkinci seans için sonbaharda ümittin
Bir daha sevmem diye yeminler ediyorken
Bahar çiçeðim olup biraz gülmeme yettin
En zayýf bir anýmda tutunmuþtun canýma
Yine böyle bir anda zamansýzca çýkmýþtýn
Yedi veren gül gibi yaklaþýp her anýma
Sonra enkaz býrakýp acýmadan yýkmýþtýn
Peki neden ansýzýn güneþ gökten çekildi?
Son mevsimi yaþarken hakkým deðil mi sefa?
Hasretinle beslenen fidan kalbe dikildi
Kökten yapraða kadar bana yüklüyor cefa
Peki neden ansýzýn güneþ gökten çekildi?
Son mevsimi yaþarken hakkým deðil mi sefa?
Tokat vurdu yüzüme zemheriden bir sabah
Küfürlü jübileyi sahneye koyma vakti
Dolandý boðazýma binlerce ah ve eyvah
Üryan kalmýþtý dünyam bitince nikâh akdi
Bir mum alevi kadar olamamýþtýn derman
Mevsimler üþümekte sende deðildi deva
Hicraným bitsin diye dilerken bunca aman
Kara hezeyanlarý düþüme gördün reva
Bir mum alevi kadar olamamýþtýn derman
Mevsimler üþümekte sende deðildi deva
Umulmadýk mihraktan küfre maruz kalmýþtým
Hayatým çalýnmýþtý aðlýyordu hürriyet
Boþa giden çabaymýþ, ölüm göze almýþtým
Meðer hiç deðmezmiþsin, bozukmuþ cibilliyet
Þimdi geceler sensiz, sensiz bunca fotoðraf
Takvimlerin içinde donmuþ kalmýþ esirim
Hesabý görmek için açýlsýn artýk araf
Güneþ; günü karartsýn, görülsün de tesirim
Þimdi geceler sensiz, sensiz bunca fotoðraf
Takvimlerin içinde donmuþ kalmýþ esirim
Tiyatro sahnesinin her faslýnda bir keder
Bunca zamandan sonra tekrar geliyor kâbus
Kahpe yüzü yerlerde ’Bir þans daha versen’ der
Af sözcüðünü almaz benim yazdýðým kamus
Ýþte þimdi burada zelil bir ceset yatar
Alnýnýn ortasýndan senin vurduðun maktul
Otopsi yapanlarýn kalbine efkâr katar
Yaþattýðýn acýyla vadesi biten bu kul
Ýþte þimdi burada zelil bir ceset yatar
Alnýnýn ortasýndan senin vurduðun maktul
Müjgân Akyüz / MAJ