yani son haberler, Ýstanbul’u sel götürdüðünü mü söylüyordu þehrin sokaklarýna sinmiþ küf kokusunun, sýrýlsýklam olduðunu yani böyle mi diyordu, kimsesizlik korkusu çýldýrtmýþ iskeleleri þimdiye kadar ne görülmüþ- ne duyulmuþ, öyle lodos esmiþ ki ayýlamadan yýkýlmýþ galata kulesi, en gösteriþli sarhoþluðundan söz ediliyor muydu sahi, henüz haber alýnamadýðý, Marmara’dan
/Biz þimdi bir gün öncesindeyiz. Sabah çok erken kalkýp, kýrlarda karýnca yuvalarýna giden bütün yollarý ekmek kýrýntýlarý ile döþemeyeceðiz. Arada belki ellerimiz de birbirine deðecek, ama o an sadece gülümsemek için. O kadar iþte. . . . ./
. . .
son savaþtan bu yana ilk kez ekmek, gene düþmüþ karaborsaya tezgah altýnda sýralý kadýnlar, çocuklar açlýða körebe sokaklarda ama duyuyor musun hiçbir ses, ses vermiyor bu kýyamet gününde ne bir siren ne de bir aðýt, gök gürlemesi gökyüzünde hani nerede diller mi tükendi bu sessizlik ondan, yoksa saðýr mý olduk hepimiz hangi kuþun kanadýna saklandý, bir aðýzdan söylenen türkülerimiz
/Biliyoruz, zaman çok hýzlý akýp gidecek. Farkýna varmayacaðýz havanýn karardýðýnýn. Fýrsatý bulursak yuvadan bakýþlarýný uzatan yavru kuþlarýn baþlarýný okþayýp, onlara koro halinde türkü söylemesini de öðreteceðiz. Ne güzel deðil mi. . . . ./ . . .
bütün sermayeler battý batar olmuþ, bataryalar çekince fiþlerini ve kör niþancý kendine saklamýþ, ýþýklarýn söneceði en son saati sütü boþalmýþ meme gibi, dünya kabuðunu saklarken kendi içine bir güneþ belki çok uzaklarda, doðacak yön arýyordu yeryüzüne þimdi seninle ikimiz, varsa bütün elmalarý toplayarak dallarýndan yeniden yarýn için, sözde günah iþler gibi diþleyelim her yanýndan
/Sonra eve gelip bir çilingir sofrasý kuracaðýz kendimize, þöyle salata-peynir filan. Hafif þeylerden yani. Belki kuþlara öðrettiðimiz türküleri bu defa biz söyleyeceðiz bir aðýzdan. Sarhoþ olacaðýz. Gece yarýsýný geçince de yatacaðýz. Yaðmur baþlayýnca yani. . . . ./
Cevat Çeþtepe
“henüz vakit varken gülüm”, yarýný beklemeden, bugünün ilk ýþýklarý ile birlikte… eðer evde varsa iki somun ekmek, fýrýnlarýn önünden bile geçmeden, geç kalmadan….…
“henüz vakit varken gülüm” (N.Hikmet)
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.